مسیحا برزگر زاده‌ی تهران است؛ خیابان حافظ، خیابان ابوسعید ابوالخیر.
او ایران و زبان فارسی را بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی زندگیش می‌داند.
برزگر بیش و پیش از هر چیز خدا را دوست دارد، و خود را با همه‌چیز و همه‌کس یگانه می‌داند.
رازورزی را بیشتر از حل مسائل دوست دارد.
مسیحا ستایشگر عشق، خنده، و زندگی‌ست.
می‌گوید: مدام چشم‌هایم را می‌شویم تا از نو ببینم. ساده زندگی می‌کند، و سبک گام برمی‌دارد.
آرام است و اهل هیاهو نیست. کتاب را و کنجی دنج را بسیار دوست دارد.
عقیده دارد برای زنده ماندن و خوب زندگی کردن شعر و موسیقی کافی‌ست.