ما هیچ، ما نگاه
مسیحا برزگر

گزیده ای از سخنرانی جلسه اول:

در این دوره به دنبال این نیستیم که به طرز معجزه­ آسایی از دردها و رنج­ های زندگی بکاهیم، بلکه می­خواهیم نسبت خود را با دردها و دشواری­ های زندگی عوض کنیم. الان با دردها و دشواری­های زندگی، نسبتی برقرار کرده ­ایم، می­خواهیم این نسبت را عوض کنیم، یعنی رابطه خودمان را با دشواری­ های زندگی از نو تعریف کنیم و به گونه دیگری تعریف کنیم. وقتی نسبت ما با دردها و دشواری­ های زندگی دگرگون می­شود، دیگر دردها و دشواری­ ها نمی­توانند، مانع سپری شدن زندگی مبتنی بر ارزش­ها شوند. و وقتی می­خواهیم بمیریم، بگوییم واحسرتا، واحسرتا. نه زندگی یک فرصت است که این فرصت را به کمال زندگی کردیم و از زندگی بهره­ مند شدیم و شادمانیم از اینکه توانستیم از این فرصت به غایت بهره­ مند شویم. پس قرار است که زندگی پرسعادت و مطلوب خود را داشته باشیم، زندگی پرسعادت و پر از شور و شورمندی، حالا چه با دردها و دشواری­ ها، چه بدون دردها و دشواری­ ها. یعنی وقتی سعادتمندانه زندگی می­کنید، سخت یا آسون بودن زندگی، فرقی نمی­کند. چون وقتی سعادتمند و شادمان هستید، دیگر سربالایی یا سرپایینی فرقی نمی­کند. هیچ چیز بهتر از احساس سرشاری و شورمندی نیست، شورمندانه زندگی کنید زندگی که شورمندانه نباشد، مردگی است. همان چیزی که حافظ می­گوید:«هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق بر او نمرده به فتوای من نماز کنید» یعنی کسی که دلش به عشق زنده نیست، مرده است. عشقی که حافظ از آن صحبت می­کند، همان چیزی است که شورمندی از آن صحبت  می­کند. هیچ چیزی بهتر از آن نیست که زندگی با شورمندی سپری شود. شورمندی و مضامین این دوره به دنبال این هستند که شما مسائل آزاردهندۀ زندگی خودتان را خودتان حل کنید و آن چیزهایی که آزارتان می­دهد و ناراحتتان می­کند، خودتان به راحتی بتوانید حل کنید. به همین دلیل، این دوره، دورۀ مستری و دل ­آسودگی است.