گزیده‌ای از جلسه نخست:

ما تماشاگران خوب نمایش زندگی هستیم؛ بی­ تردید آفریننده خوبی هم خواهیم بود. چون  تماشا کردن، خود یک هنر است و ما هنرمندیم. آفرینش اثر هنری، بهترین شیوه بازی در نمایش زندگی است. وقتی زندگی را خوب بازی می­کنید در پیرامون خود یک انرژی لطیف، خوش رنگ، زیبا و مثبت هم ایجاد می­کنید. حوزه­ای از انرژی مثبت که بسیار پر جاذبه است، این حوزه انرژی مثبت عشق است. عشق بسیار جذاب است. (یکی می­گفت:«چرا کسی با من ازدواج نمی­کند؟» گفتم:«خوب بالاخره یک نفر باید عاشق شما بشود». گفت:«خوب، یعنی یکی پیدا نمی­شود، عاشق من شود؟ گفتم:«باید یک حوزه انرژی جذابی پیرامون تو باشد؛ یعنی عشقی باشد تا کسی در این حوزه قرار بگیرد و جذب شما شود، این انرژی وجود ندارد. برای اینکه این انرژی باشد، باید تماشاگر خوب نمایش زندگی باشید، در غیر این­صورت بدیهی است که کسی به سوی شما جذب نمی­شود و دافعه دارید.» بنابراین تماشای زندگی و بازی زندگی همه چیز زندگی شما را عوض می­کند و همه چیز زندگی شما را بسیار مطلوب، دلپذیر، خواستنی، دوست داشتنی و لطیف می­کند. به معنای حقیقی کلمه، وقتی زندگی را خوب تماشا ­کنیم و در زندگی خوب بازی کنیم، چنان غرق این تماشا و بازی می­شویم که دیگر فرصتی برای نگرانی نسبت به هیچ چیز نداریم، فرصتی برای ترسیدن، نداریم. یکی می­گفت:«تو نمی­ترسی؟» گفتم:«من ترسوترین آدم جهان هستم.» گفت:«پس چرا نمی­ترسی؟» گفتم:«من فرصت نمی­کنم گفت:«اضطراب نداری؟» گفتم:« من از همه بیشتر اضطراب دارم.» گفت:«پس کجاست؟» گفتم:«وقت ندارم، وقت برای اضطراب پیدا نمی­شود.» گفت:«تو هیچ­وقت دعوا نمیکنی؟» گفتم:« وقت ندارم، دعوا کنم.» در هر حال اگر تماشاگر خوب زندگی باشیم، بازیگر خوب نمایش زندگی نیز خواهیم بود. به این ترتیب پیرامون ما یک انرژی لطیف زیبا، جذاب به نام «عشق» ایجاد می­شود. با این انرژی زندگی می­کنیم این انرژی بر پیرامون ما هم اثر خواهد گذاشت و در هیچ کجا متوقف نخواهد شد و همین­طور خواهد رفت، چه باشیم و چه نباشیم، حضورمان احساس خواهد شد.