کاهش وزن و تناسب اندام
مسیحا برزگر
گزیده ای از سخنرانی جلسه اول:
درد عاطفی و ناخرسندی میتواند، به ما انگیزه قوی را برای ایجاد دگرگونی هم در رفتارمان (رژیم غذایی و ورزش کردن) و هم در برخوردمان با مسائل عمیقتر زندگی را میدهد. شاید گاهی به خود بگوییم: بسیار خوب، دگرگونی شاید دشوار باشد اما من از وضعیتی که دارم چنان آسیب دیدم که با وجود همه دشواری ها باز دلم میخواهد وضعیتم را عوض کنم. من دیگر این وضعیت را نمیخواهم. در اینجا است که اگر درست هدایت شویم، با برنامهای نظیر برنامه ای که در پیش گرفتیم، آن وقت شیوه ای تازه و درست برای زندگیمان انتخاب میکنیم، ساختاری که بر سلامت ما تأثیر میگذارد، بسیار پویا است و ایستا نیست؛ یعنی مدام این ساختار متحول میشود. به همین دلیل وقتی که روی لایه ای عمیق تر از وجود خود، کار میکنیم، احساس بهتر داریم و روند بهبودی، سرعت بیشتری میگیرد و ترس از مرگ ما به شور زندگی تبدیل میشود. این برنامه قرار است، شور و عشق را جایگزین ترس های شما کند، تنها چیزهایی که دوام می آورند، برخلاف رژیم های غذایی که در پیش گرفتیم و ریاضت هایی که کشیدیم و وزن خود را کاهش دادیم و به تناسب اندامی رسیدیم و با وجود این دوام نیاورده اند. تنها چیزهایی که دوام می آورند، شادمانی، لذت، احساس رهایی و عشق هستند. اگر در برنامهای که به کاهش وزن و تناسب اندام منجر میشود، این ها نباشند آن برنامه دوامی نخواهد داشت و آنچه موجب برنامه خواهد شد همین هایی هستند که گفتم. آنچه باعث سلامتی و کاهش وزن میشود، احساس رهایی و چیرگی برخویشتن است. برنامه بی دوام به این دلیل بی اثرند که احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن در آن رژیم ها گنجانده نشده است. رژیم های غذایی در مورد آن هستند که شما چه چیزهایی را نمیتوانید، داشته باشید و دوست ندارید. رژیم های غذایی درباره آن هستند که شما چه کارهایی باید انجام دهید. بنابراین باید و نبایدها ما از این باید و نبایدها خوشمان نمی آید. اگر بدون احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن به رژیم غذایی ادامه دهید، دیر یا زود دچار پرخوری میشوید. اگر بدون احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن برنامه ورزشی را دنبال کنید، دیر یا زود دچار تنبلی و بی حوصلگی میشوید. معمولاً رژیم های غذایی بر این ترس مبتنی است که احتمال دارد شما دچار حمله قلبی شوید، ممکن است دچار سکته مغزی شوید، ممکن است دچار سرطان شوید و … یعنی بر پایه ترس بنا شدهاند. کوشش برای دگرگونی نباید بر ترس مبتنی باشد، چون بی نتیجه است ما نمیخواهیم، باور کنیم که چنین چیزهایی مثلاً حمله قلبی، سکته مغزی، سرطان در زندگی ما هم ممکن است، اتفاق بیفتد.
