کاهش وزن و تناسب اندام
مسیحا برزگر

گزیده ای از سخنرانی جلسه اول:

درد عاطفی و ناخرسندی می­تواند، به ما انگیزه قوی را برای ایجاد دگرگونی هم در رفتارمان (رژیم غذایی و ورزش کردن) و هم در برخوردمان با مسائل عمیق­تر زندگی را می­دهد. شاید گاهی به خود بگوییم: بسیار خوب، دگرگونی شاید دشوار باشد اما من از وضعیتی که دارم چنان آسیب دیدم که با وجود همه دشواری­ ها باز دلم می­خواهد وضعیتم را عوض کنم. من دیگر این وضعیت را نمیخواهم. در اینجا است که اگر درست هدایت شویم، با برنامه­ای نظیر برنامه­ ای که در پیش گرفتیم، آن وقت شیوه ­ای تازه و درست برای زندگی­مان انتخاب می­کنیم، ساختاری که بر سلامت ما تأثیر می­گذارد، بسیار پویا است و ایستا نیست؛ یعنی مدام  این ساختار متحول می­شود. به همین دلیل وقتی که روی لایه­ ای عمیق­ تر از وجود خود، کار می­کنیم، احساس بهتر داریم و روند بهبودی، سرعت بیشتری می­گیرد و ترس از مرگ ما به شور زندگی تبدیل می­شود. این برنامه قرار است، شور و عشق را جایگزین ترس­ های شما کند، تنها چیزهایی که دوام می­ آورند، برخلاف رژیم ­های غذایی که در پیش گرفتیم و ریاضت­ هایی که کشیدیم و وزن خود را کاهش دادیم و به تناسب اندامی رسیدیم و با وجود این دوام نیاورده­ اند. تنها چیزهایی که دوام می­ آورند، شادمانی، لذت، احساس رهایی و عشق هستند. اگر در برنامه­ای که به کاهش وزن و تناسب اندام منجر می­شود، این ها نباشند آن برنامه دوامی نخواهد داشت و آنچه موجب برنامه خواهد شد همین هایی هستند که گفتم. آنچه باعث سلامتی و کاهش وزن می­شود، احساس رهایی و چیرگی برخویشتن است. برنامه بی دوام به این دلیل بی اثرند که احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن در آن رژیم­ ها گنجانده نشده است. رژیم­ های غذایی در مورد آن هستند که شما چه چیزهایی را نمی­توانید، داشته باشید و دوست ندارید. رژیم­ های غذایی درباره آن هستند که شما چه کارهایی باید انجام دهید. بنابراین باید و نبایدها ما از این باید و نبایدها خوشمان نمی­ آید. اگر بدون احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن به رژیم غذایی ادامه دهید، دیر یا زود دچار پرخوری می­شوید. اگر بدون احساس رهایی و چیرگی بر خویشتن برنامه ورزشی را دنبال کنید، دیر یا زود دچار تنبلی و بی­ حوصلگی می­شوید. معمولاً رژیم های غذایی بر این ترس مبتنی است که احتمال دارد شما دچار حمله قلبی شوید، ممکن است دچار سکته مغزی شوید، ممکن است دچار سرطان شوید و … یعنی بر پایه ترس بنا شده­اند. کوشش برای دگرگونی نباید بر ترس مبتنی باشد، چون بی­ نتیجه است ما نمی­خواهیم، باور کنیم که چنین چیزهایی مثلاً حمله قلبی، سکته مغزی، سرطان در زندگی ما هم ممکن است، اتفاق بیفتد.