آن‌چه ما، آن را شهود یا بیداری می‌نامیم، درواقع همان موتِ قبل از موت است. پیامبر گرامی اسلام، به ما توصیه می‌کنند که: “موتوا قبل أن تموتوا”، بمیرید پیش از آن که بمیرید.
کسی که این معنا را تحقق می‌بخشد، به ساحتِ بیداری، اشراق، عرفان یا شهودِ ذات می‌رسد. در موتِ قبل از موت است که هویت رها می‌شود، و حقیقت تجربه می‌شود. وقتی این توهم را که، “من این قالب یا هویت هستم”، کنار بگذارید، مرگ رخ می‌دهد. مرگ معنوی، خُجسته است؛ چون تولدِ حقیقت است.
در کشفُ المحجوب، وقتی حجاب را، نه از روی حقیقت، بلکه از روی حقیقتِ خویش، برمی‌داریم، چیزی از ما باقی نمی‌ماند، حقیقت عیان می‌شود.
در این جلسات، چشم‌اندازی طرح می‌شود که یک راه است، راهی که به شهود یا بیداری منتهی می‌شود. در این مسیر، می‌توانی وهمِ جدایی را لمس کنی. وقتی وهمِ جدایی را لمس کردی، تو درواقع کشفُ المحجوب کرده‌ای.
