این کتاب، به تو می‌آموزد چگونه خود را رها کنی از چنگِ تصویرهای ثابت و راکد و مهجوری که از خویش ساخته‌ای، و آن‌ها را به غلط “خود” پنداشته‌ای. این کتاب، به تو می‌آموزد که چیزها، آدم‌ها، رویدادها، و وضعیت‌های گوناگونِ خود را در پوششِ بر‌چسب‌ها ذهنی‌ات، تماشا نکنی.

گزیده‌ای از کتاب:

یکی از راه‌های مؤثر برای گذشتن از ایگوی شخصی، عکس‌العمل نشان ندادن نسبت به ایگوی دیگران است. با این کار، ما نه تنها بر ایگوی خود چیره می‌شویم، بلکه ایگوی جمعی را نیز محو می‌کنیم. تو زمانی می‌توانی نسبت به ایگوی دیگران، رفتاری واکنشی و عاطفی بروز ندهی که بدانی رفتار‌ِ آن‌ها، از ایگوی آن‌ها سرچشمه می‌گیرد. باید، مُچِ ایگوی فردی و جمعی را در هر عمل و احساسی بگیری. مصونیت و سکوت و سکون تو نسبت به ایگوی دیگران، ایگوی آن‌ها را به خودشان نشان می‌دهد، و موجب می‌شود به حقیقت‌شان اندکی نزدیک‌تر شوند.