زبان پرندگان
مسیحا برزگر
گزیده ای از سخنرانی جلسه اول:
باید زبان پرواز را از پرندهها یاد بگیریم. منطقالطیر، زبان پرنده ها، انگیزه حضور ما، لبیک گفتن به این ندای خداست که در ساحت وجودمان طنین افکنده و ما را به پرواز فراخوانده است. چون صدا را شنیدیم و او را یافتیم، آمدیم، نه اینکه در جستجوی او هستیم، او را هنوز نیافتیم. نشانه، یافتن طلب است و اشتیاق آب کم جو. تشنگی، آور به دست تا بجوشد آب از بالا و پست. تشنگی در مسیر سلوک معنوی، بسیار مهمتر و ارزشمندتر از خود آب است، چون به محض اینکه سیراب میشوید، متوقف میشوید ولی تا موقعی که تشنگی احساس میکنید و طلب یافتن آب را دارید، این طلب شما را به حرکت وا میدارد. قرار است که این شور و اشتیاق و طلب در شما بجوشد و بماند. قرار است که سفر شما در هیچ مرحله ای و در هیچ منزلی، متوقف نشود. سیرابی، شما را متوقف میکند ولی طلب و اشتیاق تشنگی، شما را به حرکت در میآورد. وقتی این نکته را بدانید و بفهمید، دیگر از بعضی از حالتهای خودتان گله نمیکنید و نمیگویید که من هنوز طالبم را نیافتم. طالبم اینجاست که دست خدا را در وجود خودتان احساس میکنید. اوست که قلب شما را میان دو انگشت از انگشتان گوناگون خودش گرفته است و با قلب شما این گونه بازی میکند. اوست که این طلب را میدهد و مطلوب این طلب است. اوست که طالب این طلب است، طالب، مطلوب و طلب، حقیقتی بیش نیست و گمان نکنید که شما با گام های خودتان به اینجا آمده اید. شما با گامهای خداوند، حرکت میکنید. چیزی به او نمیدهید، حتی حضورتان را. در مجلسی که بیاد و نام او برگزار میشود، شما با دستی به او میدهید که دست اوست و چیزی به او میدهید که او در دست شما گذاشته است و اوست که از دست شما میگیرد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.