کتاب قصه عشق

اثر جبران خلیل جبران

با ترجمه مسیحا برزگر

ناگهان، عشق آمد و در گوشم نجوا کرد.

سَلما فروغی تابناک بود؛

در برابرم ایستاد،

هم‌چون ستونی از نور و نوازش.

زندگی‌ام خالیِ خالی بود؛

هم‌چون زندگیِ آدم در بهشت.

سَلما، حوّای دلِ من بود.

او دلم را با رازها و شگفتی‌ها لبریز کرد‌

و معنای زندگی را به من فهماند.

حوّا، آدم را وسوسه کرد و از بهشت بیرون کرد.

اما سَلما، مهربان و صمیمی، دستم را گرفت

و مرا به باغِ سبزِ عشق و عرفان بُرد.

دچار شدم؛ دچارِ عشق.

“برگرفته از متن کتاب”