پرنده می‌میرد، پرواز می‌ماند

توضیحات

عشق، شیرین است و وقتی کسی عاشق شود، حلاوت و شیرینی از عمقِ جان‌اش می‌جوشد. هنگامی که کسی عشق خالص می‌شود، قند می‌شود. در رابطه‌ی عاشقانه‌ی معمولی، شیرینی می‌آید و می‌رود، و وقتی شیرینی می‌رود، تلخی جای آن را می‌گیرد. رابطه‌ی عاشقانه، ضرب‌آهنگی‌ست بین شیرینی و تلخی. رابطه‌ی عاشقانه، رابطه‌ای‌ست آمیخته به عشق و نفرت. باید سر تا پا عشق شد، یعنی حال موقتی‌ای که در رابطه‌ی عاشقانه هست، جای خود را به مقامِ دایمی عشق بدهد. در این صورت، عشق، حال و حالت و سرشت و سرنوشتِ تو می‌شود.

در مقامِ عشق، تلخی وجود ندارد.

پرنده‌ی عاشق روزی می‌میرد،

اما پروازِ عاشقانه برای همیشه می‌ماند.

پروانه شو و بالِ خود را به آتشِ عشق بزن؛ چون عشق، تنها آزادی دنیاست.