رهایی از قصه های ذهن
مسیحا برزگر

گزیده ای از سخنرانی جلسه اول:

قصه­ های ذهن ما، قصه­ هایی است که ما آنها را درباره خود، نقل می­کنیم و بی­خبر از این هستیم که آنها صرفاً قصه هستند. چون باورشان کرده ­ایم و به آنها در زندگی خود، عینیت می­بخشیم، بعد وقتی قصه ­ها در زندگی ما عینیت پیدا می­کنند، خود شاهدی می­شوند بر اینکه قصه­ های ذهن ما یا قصه ­های ذهنی ما درست هستند. غافل از اینکه ما خود را به درون یک سیکل دایره­ ای از قصه، عینیت یافتن قصه در زندگی انداخته ­ایم. عینیت یافتن قصه ­ها در زندگی و تربیت شدن قصه­ ها یعنی ما فکر می­کنیم، آنچه گمان می­کنیم، هستیم یا واقعیت است و قصه نیست. بنابراین عامل محدود­کنندۀ آگاهی استحالۀ بخش درون ما، همین قصه­ ها است. باور این قصه ­ها درکودکی در ما تعبیه شده است و ما به آنها خو گرفته ­ایم و به آنها عادت کرده ­ایم. ما برای آنها منزل خوبی ساخته ­ایم و در این منزل جا داده ­ایم و آنها را که در ابتدا میهمان بودند، اکنون صاحب­خانه کرده­ ایم، یعنی صاحب ارادۀ ما هستند صاحب زندگی ما هستند، برای ما تصمیم می­گیرند. ما فکر می­کنیم، این ما هستیم که در زندگی تصمیم می­گیریم و عمل می­کنیم، گزینش می­کنیم درحالی که قصه­ های ذهنی ما تصمیم می­گیرند چگونه فکر کنیم، چه واکنش­ های عاطفی داشته باشیم، چه چیزهایی را گزینش کنیم، چگونه گزینش کنیم و یا شیوه زندگی­مان چه باشد. اگر بدبختیم در قصه ذهنی خود بدبختیم، اگر بد شانسیم، غمگینیم، در قصه ذهنی خود کاراکتری هستیم بد شانس، غمگین و خیلی چیزهای دیگر که همه­مان به هرحال درگیرش هستیم. قدری درباره خود تأمل کنید، ببینید خود را چه می­پندارید؟ چگونه می­پندارید؟ بعد ببینید آیا آنچه فکر می­کنید، هستید؟ چیزی جز یک قصه است؟ و بعد ببینیم این قصه چگونه روایت می­شود و چگونه آغاز می­شود. به کاراکتر اصلی این قصه که خودتان هستید، نگاه کنید. این کاراکتر را در متن این قصه ببینید. چگونه می­بینید؟ چگونه است، چه حال و روزی دارد؟ خوب، بد، زشت، زیبا، خوشبخت، بدبخت آن را ببینید.