سایه‌ی خود را به رقص آور! (جلسه اول)

با هم به اقلیمی می‌رویم که تاکنون از قدم نهادن به آن، واهمه داشتیم. به اقلیمی می‌رویم، تا خود را کشف کنیم، و یاد بگیریم که چگونه با خود روبرو شویم؛ بدون این‌که مدام از خویش روی برگردانیم، و از دیدن خود طفره رویم.

همچنین، در این گفتارها، به نخستین چیزی که به برکتِ خودشناسیِ خود، به آن می‌رسیم؛ رهایی از دردها و رنج‌هاست. در قرآن کریم می‌خوانیم که: “خداوند، پاره‌ای از روح خویش را در انسان، به ودیعه، نهاده است.” روحِ خداوند؛ قادر، زنده، آفریننده، پُروسعت و… است. پس، روحِ الهی، هرگز درمانده، ناتوان، غمگین، افسرده و… نمی‌شود.

هدف این جلسات، این است که سایه‌هایی که شما را می‌ترسانند و برای‌‌تان رنج‌آور هستند، در اختیارِ شما قرار گیرند. به گونه‌ای که از این پس، نه تنها از آن‌ها نترسید و آسیبی و رنجی از آن‌ها نَبرید، بلکه آن‌ها را، هم‌چون عروسک‌های خیمه شب‌بازی، به رقص درآورید.