معرفی کتاب نیلوفر عشق

در کتاب نیلوفر عشق، مسیحا برزگر، قلب را کانون اعتماد می‌داند و اعتماد را همانند یک صخره، بنابراین، هرچه بر این بنیادِ مستحکم بنا شود، پایدار مى‌ماند. عشق را باید بر صخره‌ىِ دل استوار کرد.

زندگى، رازى‌ست شگفت. زندگى، سرشار است از شگفتى‌ها و براى هیچ کدام از این شگفتى‌ها نیز تبیینى وجود ندارد. بعضى‌ها به ساحتِ حقیقت فراخوانده مى‌شوند و بعضى دیگر، به اصرار خود مى‌آیند. بعضى‌ها، سالکِ مجذوب‌اند و بعضى‌ها، مجذوب سالک. بعضى‌ها، چون مى‌روند، مى‌رسند و بعضى‌ها را چون مى‌برند، مى‌رسند. زندگى یک پدیده‌ىِ فرد نیست که یک پاسخِ فرد هم داشته باشد، اصلاً چنین پاسخى هم ضرورت ندارد. عشق همواره فرهیخته است.

عشق، نجواست؛ حتى حرف زدن عادى نیز نیست، چه برسد به عربده. عشق، خنده نیست، لبخند است. عشق، به رایحه‌ىِ ملایم یک گُل مى‌ماند، نه بوى تند اُدکلن. وقتى که عشق مى‌ورزى، همچون نیلوفرى مى‌خندى؛ نیلوفرِ عشق. عشق، تهاجمى نیست. آن‌هایى که تهاجمى و تند و عصبى‌اند، بى‌تردید، با عشق بیگانه‌اند. عشق، سایه مى‌افکند، فرا مى‌گیرد، غوطه ور مى‌سازد، اما هرگز سلطه نمى‌جوید.

عشق چنان درونِ تو را از خود سرشار مى‌کند که دیگر نیازى به غلبه از بیرون پیدا نمى‌کنى. عشق که بیاید، دیگر تو در میان نیستى تا او مغلوبت کند، بلکه عشق هست، و عشق بر خود چیره نمى‌شود.