هنگامی که به صدای نجواگونه درون خویش توجه می کنیم،با مسائل و مشکلات خود در همان مراحل ابتدایی شان روبرو می شویم. در آن مراحل ابتدایی، مشکلات را ساده تر می توان برطرف کرد. آری، به نجوای دل خود گوش بسپار، پیش از آن که به فریاد ذهن تو تبدیل شود.
همه ما در سطح و رویه و ظهور هستی، از هم جداییم، تو تویی و من منم. اما همه ما در ذات و در ژرفا به هم مربوطیم. ما همه، مظاهر ذات یگانه هستی هستیم. هر یک از ما، پاره ای از همه چیز و همه کس هستیم. بنابراین، ما عشق را به دست نمی آوریم، عشق چیزی ست که ما ذاتا هستیم. هنگامی که هم کثرت مظاهر را می بینیم و هم وحدت ذات شان را، آنگاه از زندگی به طور کامل بهره مند می شویم و با زحمتی کمتر به چیز هایی بیشتر می رسیم. بدین سان، نه با احساس فقدان و جدایی، بلکه با احساس کمال و یگانگی زندگی می کنیم.آنگاه زندگی ما مظهر عشق می شود و عشق، قدرتمند ترین انرژی هستی ست.
با چنین رهیافتی ست که، تو روح خویش را متوازن خواهی کرد، وزن خویش را کاهش خواهی داد و اندام خویش را متناسب خواهی کرد، سلامت جسم خویش را تامین خواهی کرد و تعادل روح، تناسب اندام و سلامت جسم خویش را حفظ خواهی کرد. زیرا تعادل روح، تناسب اندام و سلامت جسم، حاصل شفای انرژی عشقی ست که تویی.