کتاب تجربه های معنوی اثر نیکوس کازانتزاکیس با ترجمه مسیحا برزگر

کتاب تجربه های معنوی

اثر نیکوس کازانتزاکیس

با ترجمه مسیحا برزگر

متن دو زبانه

این کتاب، یک اثرِ شاعرانه‌ی کلاسیک است.

کازانتزاکیس به دوستِ‌ شاعرِ خود، پریولاکیس نوشته بود:

“تجربه‌های معنوی”، بُمبی‌ست که فقط در دلِ آدم‌هایی نادر و کمیاب منفجر خواهد شد. کتابِ “تجربه‌های معنوی” را کسانی خواهند فهمید که برای استحاله‌ی ماده به روح تلاش و تقلا می‌کنند؛ یعنی ناجیانِ خداوند.

آنچه مرا به طرفِ خود می‌کشد، انسان و زمین و آسمان نیست، بلکه آتشی‌ست که در سینه‌ی انسان می‌سوزد. من آتش‌پرستم، آتشی را می‌پرستم که در دلِ انسان روشن است. تجربه‌های معنوی، حدیثِ گرما و روشنایی این آتش است.

فرازی از کتاب:

زمین

۱٫ این تو نیستی که فریاد می‌کشی. این صدای تو نیست که از سینه‌ی ناپایدارت بیرون می‌آید. این فقط نسل‌های زرد، سفید و سیاهِ انسانی نیستند که در قلبِ تو فریاد می‌کشند. همه‌ی زمین، با درختانش، آب‌هایش، حیواناتش، آدم‌ها و خدایانش، از درونِ تو فریاد می‌کشند.

۲٫ زمین در مغزِ تو برمی‌خیزد و برای نخستین‌بار قامتِ خود را به تماشا می‌ایستد.

۳٫ زمین جانوری‌ست بزرگ، می‌خورد، به دنیا می‌آورد، حرکت می‌کند و به یاد می‌آورد. زمین گرسنه می‌شود، کودکانِ خود را به کامِ خویش فرو می‌برد _ گیاهان، حیوانات، اندیشه‌ها _ آن‌ها را در میانِ آرواره‌هایش لِه می‌کند، و یک‌بارِ دیگر از بدنش عبور می‌دهد، آنگاه دوباره آن‌ها را بر خاک پرتاب می‌کند.

۴٫ زمین آرزوهایش را فرامی‌خواند و چون مرغی که بر روی تخم‌هایش بنشیند، بر روی آن‌ها می‌نشیند. خاطره‌ی زمین، [همچون طوماری]، در من باز می‌شود، در همه‌جا گسترش می‌یابد و بر زمان غلبه می‌کند.

۵٫ این قلب نیست که در میانِ خون می‌جهد و می‌تپد، بلکه تمامی زمین است. او به عقب خیره می‌شود و صعودِ هولناک خود در هاویه را از سر می‌گیرد.

۶٫ من بیابانِ بی‌نهایتِ بی‌کرانگی و ماده‌ی شعله‌ور را به یاد می‌آورم. من دارم می‌سوزم! من،‌ کاملاً تنها و سرگردان، از میانِ زمانِ سنجش‌ناپذیر و درک‌ناشدنی عبور می‌کنم و در برهوت فریاد می‌زنم.